Ik had al een verhaal af. Ik had geschreven over Ubud en hoe fijn we het er hadden. Ik had geschreven over de helse tocht door Sulawesi richting de Togian Islands . Ik had de eilandengroep omschreven in prachtige woorden en bijvoegelijke naamwoorden gebruikt zoals ‘pristien’ en ‘pittoresk’. Ik had kleuren genoemd als turquase en marineblauw en het water beschreven als ‘Zooooo doorzichtig dat het lijkt of het niet bestaat, alsof er een dunne filterlaag over de bodem van de zee ligt.’
Ik had het verhaal laten eindigen toen we de eerste van de Togian eilanden bereikt hadden. Ik had de gewerkt naar een climax en zoiets geschreven als ‘Dit kon wel eens goed gaan worden’. En bij wijze van extra drama had ik het herhaald: ‘Dit kon wel eens goed gaan worden. Erg goed.’ En daarmee had ik het het verhaal afgesloten.
Het was een mooi verhaal en Leonie had het gelezen met een glimlach rond haar mooie snoetje. Ik was trots en voelde mij een echte vent. Enkele dagen later liet ik mijn laptop vallen en vernielde daarmee de harde schijf en alles wat er op stond.
Toen ik een week later mijn harde schijf aan de geeks van Sim Lim liet zien, kreeg ik verontschuldigende blikken. En een unaniem advies: koop een nieuwe harde schijf, wat ik deed. Sim Lim, by the way, is het IT paradijs van Singapore wat opzichzelf al een IT paradijs is. Het is een vijf verdiepingen hoge shopping mall waar je alles maar dan ook alles kunt kopen op het gebied van computers, laptops, mobieltjes en wat dies meer zij. Ik ben dan ook zo’n iemand die op de foto gaat met het gebouw op de achtergrond. Witregel.
We waren gebleven bij die rat in de prullenbak in Ubud. Omdat het al weer enkele weken geleden is dat wij er waren, vervagen de details. Ik herinner me de ontzettende fijne hotelkamer, half open zodat we tandenpoetsten onder de sterrenhemel en ontbeten met uitzicht over de omgeving. Ik herinner me ook de vele tochtjes die we maakten met de scooter langs groene rijstvelden. Leonie herinnert zich haar Yogalessen en ik de ritjes door de drukke stad naar het Yoga centrum. We herinneren ons de supermarkt die de naam draagt van het nationaal biermerk : Bintang. En dat is best gek, want in vergelijking met Nederland zouden we zeggen: even boodschappen doen bij Super de Heineken. Later die week, toen we de scooter parkeerden bij Super de Heineken, zagen we een heuse Indonesische filmploeg aan het werk. Ze schoten wat leek op een soap serie. Toen we de supermarkt uitkwamen liepen we dwars door hun filmset. Binnenkort op TV: twee indonesische soapies in discussie voor de ingang van de Bintang, aangestaard door twee bleke hollanders met plastic boodschappentasjes in beide handen.
Reizen is de afwisseling van comfort en discomfort. We waren zeer comfortabel in Ubud maar na 9 dagen stapten we uit onze comfortzone. We vlogen naar het eiland Sulawesi, in het noord oosten van Indonesie en landden tegen de avond in Makassar. Een officiele medewerker van de plaatselijke VVV kwam ons tegemoet lopen en verschafte ons van allerlei informatie waar we niet om gevraagd hadden. Even later onderhandelden we over de prijs van een ritje naar een hotel en nog wat later laadde hij onze bagage in de achterbak van zijn auto.
Die nacht brachten we door in een zeer matig hotel dat naast een moskee bleek te liggen. Daar kwamen we achter toen ’s ochtends om half vijf een halve zool door een luidspreker zat te blaren. Een volle driekwartier.
De volgende dag vlogen we naar Luwuk wat in het miden van Sulawesi ligt. Op de luchthaven kwamen we Benny en Karina tegen, twee Spaanse dertigers. We besloten om samen de reis te vervolgen en deelden de taxi richting Ampana, 5 uur verderop. Na een helse tocht waarbij de chauffeur rakelings langs kinderen en koeien scheurde, kwamen we aan in Ampana. Eten, douchen, slapen, volgende dag de boot (5,5 uur) naar Wakai. Een kwartiertje later arriveerden we in Het PARADIJS (Black Marlin in Kadidiri).
Ik ben op mooie plekken geweest in den wereld. Ik heb het voorrecht gehad om de onderwaterwereld te zien in diverse werelddelen. Maar wat ik in de Togians heb gezien is beyond I have ever experienced. Ik ga niet eens beginnen het onder woorden te brengen en hou het bij de feiten:
- Leonie heeft haar duikbevret gehaald
- Tijdens haar laatste duik als onderdeel van haar examen, was ik haar onderwater-buddy
- Ons resort was totaal afgesloten van de buitenwereld; geen internet, 2 uur per dag stromend (zoet) water, alleen ’s avonds electriciteit
- Drie maaltijden per dag kregen we voorgeschoteld, twee daarvan bestonden uit rijst en vis. Ik kreeg als rijstvervanger vaak een omelet of mie of een combinatie hiervan.
- Ik heb drie boeken uitgelezen, waaronder Life of Pi en Everything is Illuminated, moest bij beide boeken een traantje wegpinken.
- De hangmat die we in Ubud hadden gekocht, was zeer gewild. Niet alleen bij ons.
- ‘s Ochtends om 9 uur, tijdens de vijfde dag, liet ik de laptop op de grond flikkeren. De buikpijn hield tot ’s avonds aan.
Naast Benny en Karina, ontmoetten we nog veel meer gasten. Elke avond aten we met een grote groep reizigers aan de lange tafels van ons resort. We deelden onze ervaringen, reisverhalen, anecdotes en adressen. Bijna elke avond speelden we Koehandel. Wanneer mensen vertrokken, leerde ik het spel aan nieuwe reizigers. Iedereen was er laaiend enthousiast over. Wat erg leuk was, waren de yoga lessen van Leonie. ’s Ochtends spreiden we onze sarongs uit op het strand en Leonie leerde ons de basisoefeningen van de zonnegroet en de kaars.
Na negen tropische dagen, volop zon en zee en snorkelen en hangmatten en eten en lezen en Bintang met Sprite (een combi die we leerden van onze Spaanse vrienden) en sterren kijken en zwemmen en slapen vertrokken we per speedboot uit paradijs.
De volgende dag deden we drie vluchten, van Gorontalo naar Makkassar, naar Jakarta naar Singapore. We hadden slechts 45 minuten overstaptijd in Jakarta maar omdat alle vluchten van Lion Air altijd vertaging hebben, gokten we het erop. Toen we op onze bagage stonden te wachten, stond onze vlucht op boarding en niet veel later was de vlucht gevlogen. We mochten van Lion Air de volgende vlucht naar Singapore hebben. Deze had natuurlijk weer vertraging. Zucht.
We kwamen ’s avonds aan in Singapore en het was alsof er een warme deken van comfort en luxe over ons werd uitgespreid. Maar daarover meer in de volgende log.
Foto's van Ubud:
Foto's van Togian Islands:
Hé, dat is handig. Geef hier je email adres op en je krijgt automatisch een emailtje wanneer er een nieuw reisverslag is geplaatst. Hoef je niet meer elke dag de website te checken (mag natuurlijk wel). Jouw e-mail adres wordt na onze reis automatisch verwijderd. Ik kwam erachter dat deze functie niet goed werkte, maar vanaf vandaag (7 september) doet die het wel. Iedereen voor vandaag zijn of haar emailadres had ingevuld moet het even opnieuw invoeren.
lieve grote kinderen,
wat een verhalen weer. jullie genieten en wij genieten mee op afstand. Makkelijk dat er nu een mailtje komt wanneer de volgende durieux op het web staat. hier gaat alles goed, soms regent het en soms schijnt de zon!
We genieten van ons pensioen en zijn druk met opknappen van het huisje.
Hoe zit het...moeten we al datums gaan prikken en trouwjurken gaan uitzoeken?
Ik weet zulke dingen graag lang van te voren!
Lieve twee, we vergeten jullie niet en leven op een afstand mee. Gelukkig heb je weer een harde schijf. ( of een hele nieuwe laptop?)
Dikke knuffel voor samen. moeders en vaders durieux
Leuk,dat we weer een verhaal hebben. We keken er naar uit. Tís toch wel spannend, zoals jullie je reis indelen. Eigenlijk weten we niet eens wat er nog meer komt. Wat een mooie (trouw) foto. Een prachtig stel en zo te horen houden het best 24 uur met elkaar vol. Prachtig!!!! Wat ik me nog wel afvraag hebben jullie last van de moesson en zit het ongedierte jullie niet dwars.Ga gezellig zodoor en geniet van elkaar. Zulke mooie plaatjes vervelen nooit. Kijk ernaar uit, Sietse
Wow... Heerlijk. Ik mis 'het' ik mis jullie... Ik bedoel hier op t terras van lr is t best ok, maar... Heb je je brevet gehaald mbv de nederlandse boeken? Goed gedaan! Enjoy en weet dat jullie gemist worden. Kus
Kanjers, echt super om te lezen; ben nu wel benieuwd naar het oorspronkelijke verhaal... Je oude laptopje doet het btw nog uitstekend!
Continuar de disfrutar amigos!
Liefs uit Costa Rica!
Martijn
potverpiemels, wat een mooie foto's!!!! uberparadijselijk!
Plaats een reactie