Haar frustratie - 2 januari 2005
Ik ben een hard werkende vrouw. Ik volg een universitaire studie en daarbij werk ik ook drie lange dagen per week. Ik ben modebewust, sport veel en denk vaak aan de calorietjes. Ik snoep alleen van vrijdagmiddag tot zondagavond. Ik val graag tijdens de / een film in slaap. Ik lees. Ik lees boeken met moeilijke titels vol drama en hectiek. Ik lees vrouwenblaadjes om mijzelf even op andere gedachten te brengen. Ik heb 5 vriendinnen waar ik voor door het vuur ga. Ik hou van tapas, salsa dansen, de wereldwinkel en alles wat met Zuid Amerika te maken heeft. Ik ben een moderne twintiger. Ik heb een relatie met een Dirk Jan, althans als hij even achter de computer vandaan is...

Het krieken van de ochtend is voor mij een ware verschrikking. Wanneer de wekker gaat heb ik slechts 5 of 6 uurtjes geslapen, maar ik zet me erover heen. Naast mij ligt Dirk Jan, hard te snurken. Ik druk de wekker even op ‘snooze’ en ik geniet van het feit dat ik nog even 5 minuutjes langer kan blijven liggen. Dirk Jan lijkt ook wakker. Ik kruip even dicht tegen hem aan, en wil hem een kusje in zijn nek geven. Hij draait zijn rug naar mij toe en zucht van frustratie. Ik snap het niet, hij kan nog de hele dag blijven slapen.

Ik rij snel op mijn fiets naar huis. Het is ’s avonds tegen zevenen en ik heb na werk nog even (twee uurtjes) gesport. Ik ben moe, maar voldaan. De gordijnen zitten dicht en het licht is aan. Ik open de deur en snuif de lucht op. Geen kooklucht. Verbaast open ik de deur van de woonkamer. Dirk Jan draait zich even om van achter zijn laptop. Het huis is een puinhoop. Overal liggen papiertjes, troepjes, schoenen, vuile afwas, computerdingetjes en wat dies meer zij. Dirk Jan schijnt het niet te merken. Er is nog niet gekookt en er zijn nog geen boodschappen gedaan. Wel is er een doorbraak in Dirk Jan’s website-gebeuren, waar hij enthousiast over vertelt. De wasdroger piept al een tijdje dat de was droog is. Ik begin maar weer met opruimen.

Als hij zou moeten kiezen tussen zijn computer en mij, dan ben ik het antwoord nog niet zeker.

Als hij achter zijn computer zit, dan heeft hij alle tijd van de wereld, maar zodra hij er achter vandaan komt, dan heeft hij het geduld van een kind van 4. Staat hij bij de deur te drammen dat ik moet opschieten. Vrouwen hebben even tijd nodig om zich op te maken, dat snapt hij niet. Trouwens, langer dan een paar minuutjes doe ik er nooit over. Zeuren. Dat doet hij.

Het is dat tie zo grappig is. Er gaat geen dag voorbij dat is niet om hem moet lachen. Ik zeg het hem nooit, anders gaat hij vreselijk naast zijn schoenen lopen, maar ik vind hem hilarisch.
Hij is veel liever dan hij zichzelf ziet. We zijn leuk samen. Nog leuker dan apart. Ik ben best een beetje trots op mijn vent. Ook al kan hij in een dwangbuis nog rommel maken.

vriendinnetje - 3 januari 2005
Hilarisch vind ik je schat. Maar het baat me toch zorgen dat je zo openlijk over je huishoudelijke beperkingen praat. Ik hoef zeker in de nabije toekomst nog niet veel verbetering te verwachten, of wel?

kusjes

corina - 9 januari 2005
genetischbepaaldemannenbeperkingen volgens mij.....maar dat zal DJ wel weer typisch vrouwenpraat en dus onzin vinden

Dirk Jan - 9 januari 2005
Precies!


Plaats een reactie
Naam:
Code: Vul deze 4 cijfers in bij Code.
Reactie: